Batı kültüründe çoğu zaman tehditkâr bir canavar olarak görülen ejderha, Antik Çin’de adaletli Tanrı’nın yeryüzündeki temsilcisi, suların efendisi ve bereketin simgesi sayılır. Farklı boyutlardaki mermer kaselerle bütünleşen bronz ejderha figürleri, iki ya da üçlü gruplar hâlinde kenarlara tutunarak kâseyi gündelik bir nesneden küçük bir masal sahnesine dönüştürüyor.
Batı mitlerinde ejderha çoğu zaman tehditkâr bir canavar olarak karşımıza çıkar.Doğuda, özellikle Antik Çin’de ise adil Tanrı’nın yeryüzündeki temsilcisi, gök ile yer arasındaki elçi, suların efendisi ve bereketin simgesidir.
Bronz olarak dökülen ejderha figürleri, bu ikinci anlamı sahiplenerek mermer çanakların kenarına yerleşiyor.
Pürüzsüz mermer gövde, sakin bir zemin oluştururken, hacme göre iki ya da üç ejderha heykelleri kenarlara tutunuyor. Kanatları çanağın dışına taşarken, gövdeleri ise iç hacmin üzerinde suyu ve bolluğu koruyan bekçiler gibi çevresini sararak nöbet tutuyor. Böylelikle hem ritüel hissi taşıyan hem de gündelik hayatta kullanılabilecek, masal ile nesnelliğin arasında duran bu çanak, bereketi masaya davet ediyor.
